BLVRD, MOOOV en Jong Volk presenteerden op 30 april voor de vierde keer Kind of Bruges in de Lumière, dé kortfilmwedstrijd voor jonge Brugse filmmakers. Maar liefst zeven beloftevolle genomineerden streden voor de jury- en publieksprijs.
Genomineerden Kind of Bruges 2025:
- Gilles Desondre - Mine.Yours
- Manon Jejčič - Le Jaune et Le Bleu
- Warre Van de Wouwer - Bagage
- Merel Vandenberghe - Yellow
- Tenzin Gyaphel - A Ghost Sonata
- Suzan Vandenbroucke - Waar je haar ziet, zie je mij
- France Van Boxelaere, Chloé Wispelaere, Bo Wybaillie & Flore Blontrock - PARANOIA
De professionele jury, bestaande uit Hannelore Gheldof, Patricia Kargbo en Lore Mechelaere, koos voor ‘A Ghost Sonata’ van Tenzin Gyaphel. Bij het publiek werd ‘Le Jaune et Le Bleu’ van Manon Jejčič erg gesmaakt. Ze gingen naar huis met een exclusief werk van Hans Borg en Hennie Mahieu, een bon van Kamera Express t.w.v. €100 én een coaching gesprek met Sofie Benoot.
We spraken de twee winnaars over hun deelname én de toekomstplannen.
Tenzin Gyaphel - A Ghost Sonata
Hey Tenzin, A Ghost Sonata gaat over een meisje dat haar moeder is verloren en zichzelf daardoor isoleert van de buitenwereld. Van waar kwam je inspiratie?
“Ik haalde mijn inspiratie uit een monoloog in Ingmar Bergmans ‘Autumn Sonata’ en de horroraspecten uit de films van Kiyoshi Kurosawa. Vooral zijn normale voorstelling van spoken etc. in plaats van de jumpscare-horror spreekt mij aan.”
Je werkt met een sterke visuele focus. Hoe verliep het proces om de sets te vinden en in te richten?
“Heel vlot! De set is gewoon het kot van een klasgenote. Ik moest haar ooit eens helpen als cameraman en had toen al mijn oog op die gang laten vallen. Ik wist al dat ik er zeker iets mee wou doen.”
Waarom vond je het belangrijk om mee te doen aan Kind of Bruges?
“Ik wou mijn films delen met de stad waar ik opgroeide. Ik werk ook al 4 jaar in cinema Lumière en heb altijd geweten dat mijn film hier voor het eerst ging spelen. Het was een unieke ervaring om mijn film voor het eerst met een onbekend publiek te delen. Daarnaast is de juryprijs ook een enorme boost geweest. Het toont aan dat ik goed bezig ben. In de toekomst droom ik van een Palme d’Or, maar dat is voor later. Nu richt ik mij op het Tibet FilmFestival en het Dharamshala International Film Festival.
Manon Jejčič - Le Jaune et Le Bleu
Dag Manon, je won de publieksprijs voor ‘Le Jaune et Le Bleu’, een video-essay. Leg dit eens uit.
“Essay vind ik een mooi woord. Het slaat op proberen. Door het in de synopsis te vermelden, duid ik erop dat het mijn eerste poging was om een film te maken.”
Hoe verliep jouw maakproces?
“De film maakte ik vorig jaar als eindwerk voor de masteropleiding fotografie. Ik wou iets doen met het beeldmateriaal van een familiereis naar Portugal. Het waren beelden die ik nooit eerder had bekeken. Mijn oorspronkelijke idee was om er een fotografisch verhaal van te maken. Daardoor verloor ik echter de emoties die zo hard in de bewegende beelden zaten. Film bleek dus het medium bij uitstek te zijn."
Waarom vond je het belangrijk om mee te doen aan Kind of Bruges?
“Ik heb erg getwijfeld, omdat ik dacht dat mijn film uit de boot zou vallen. Ik vroeg me af of Brugge kan genieten van een film die erg fragmentarisch is en zijn tijd neemt. En dan won ik de publieksprijs... Misschien heb ik de zaal wel omgekocht?
De coaching met Sofie Benoot overtuigde mij uiteindelijk om deel te nemen. De laatste tijd nemen sociale, ecologische en politieke veranderingen een groot deel van mijn hoofd in beslag, waardoor het soms voelt alsof de film inhoudelijk verder van me komt te staan. Ik ben fan van ‘Apple Cider Vinegar’ en kijk ernaar uit om meningen uit te wisselen over ‘Le Jaune et Le Bleu’ met Sofie.”
Hoe was het om je film op groot scherm te zien?
“Het grote scherm, heldere geluid en de zachte zetels zorgden ervoor dat je als kijker volledig door de film omgeven werd, als een warm bad.”
Je won de publieksprijs. Wat brengt de toekomst? En waar droom je nog van?
Ik hoop Kusturica te vinden en hem om te kopen met mijn publieksprijs. Dan zou ik hem overtuigen om met mij naar Mexico te gaan. Día de los Muertos moet gevierd worden!”
Tekst: Arno De Groote. Foto's: Wannes Van Camp.
Uit BLVRD Magazine editie #46.
