Daniëlle Huyghe hackt de eerste avond van DANSSTORM 2025. Een productie gecoproduceerd door Korrel Film en Makershuis Alkmaar.
Van de Kunsthumaniora in Antwerpen tot de theaters van Nederland en nu een première op Dansstorm: Daniëlle Huyghe (27) timmert aan de weg als dansmaker. Haar voorstelling HACKED combineert dans, film en AI en neemt het publiek mee in een wereld van controle en bevrijding. "Het moet voelen alsof je niet meer kunt ademen."
Je opent met je voorstelling HACKED de eerste avond van Dansstorm. Hoe voelt dat?
Superleuk en spannend. HACKED is normaal een theaterproductie, maar nu brengen we het als locatievoorstelling. Dat brengt uitdagingen met zich mee, maar het past ook perfect bij de voorstelling. Bovendien is Brugge een interessante toevoeging aan mijn tour. Ik kijk er echt naar uit om een nieuw publiek te betrekken en te ontdekken hoe mijn werk daar ontvangen wordt.
Waarover gaat HACKED precies?
Over controle en hoe een lichaam daar fysiek en mentaal op reageert. In de voorstelling creëert een AI-stem, ik noem haar Mathilda, zes perfecte lichamen. Ze bewegen hypersynchroon, zonder fouten, volledig getrackt en gecontroleerd. Maar dan wordt Mathilda gehackt. Langzaam krijgen de lichamen hun menselijkheid terug, stap voor stap: ze ademen opnieuw, voelen pijn, ervaren genot. De voorstelling is heel narratief, ik volg een master in theater en werk dus altijd vanuit een scenario, deze keer in samenwerking met Korrel Film. Dat maakt het lekker theatraal.
Waarom die fascinatie voor controle?
Ik ben al lang geboeid door gevangenissystemen en isolatie. Mijn eerste werk aan de Kunsthumaniora ging over vrouwengevangenissen. Die interesse breidde uit naar inspiratiebronnen zoals Squid Game en absurde experimenten rond opsluiting. In mijn vorige voorstelling, Into the Blue, combineerde ik dans met film en sloot ik mijn dansers op in een slaapkliniek. Met HACKED trek ik dat verder door en voeg ik AI toe aan het verhaal.
Waarom is het spannend om deze voorstelling buiten het theater te spelen?
In het theater heb ik volledige controle over licht, projecties en ruimte. Op locatie ligt dat anders. Ik moet me aanpassen aan de setting en dat brengt productionele uitdagingen met zich mee. Bovendien zit het publiek meer rondom en niet enkel frontaal voor de voorstelling. Dat verandert de dynamiek compleet. De afstand tussen danser en publiek verdwijnt, waardoor een intense ervaring ontstaat. Het vraagt veel concentratie, zowel van de dansers als van het publiek. Ik hoop dat dat goed werkt en dat het de voorstelling nog sterker maakt.
Je stond met een eerdere versie van dit stuk al in de Magdalenazaal via De Dansvitrine, een traject van Danspunt waarbij choreografen samen met een coach toewerken naar een voorstelling. Wat is er veranderd?
Toen was het nog een kort onderzoeksproject rond fight-, flight- en freeze-reacties. Nu is het een volwaardige avondvullende voorstelling geworden met een narratief. We werken nu ook met echte bewakingscamera’s waarmee we de dansers filmen. Daarnaast is de cast veranderd. De selectie was een uitdaging: 300 dansers schreven zich in, 40 kwamen op auditie en uiteindelijk koos ik er 6. Heel intens, maar daardoor heb ik de perfecte performers gevonden. Wat hetzelfde bleef, is de intensiteit. Het publiek moet het gevoel krijgen dat ze niet meer kunnen ademen. Dat was zo in de Dansvitrine en dat wil ik nu opnieuw.
Die ervaring bij de Dansvitrine was voor mij ook een belangrijke bevestiging. Het was de eerste keer dat ik echt feedback kreeg die me hielp om mijn ideeën verder te ontwikkelen. Een van de inzichten die ik daaruit haalde, dankzij mijn coach Dalton Janssen, was dat ik mijn creatieproces mag omarmen: veel materiaal maken, snel bewegen en die energie niet temperen. Ik ben altijd al iemand geweest die veel wil doen en het was fijn om die werkwijze geaccepteerd te zien. Het heeft me geholpen om verder te groeien en nu met HACKED voel ik dat alles mooi samenkomt.
Waar kijk je nog naar uit op Dansstorm?
Vooral naar de interactie met het publiek. Ik doorbreek graag de vierde wand en ben benieuwd hoe het publiek in Brugge op mijn werk reageert. Ik wil horen wat ze ervaren en hoe ze het beleven. Daarnaast hou ik van festivals. De sfeer, nieuwe mensen leren kennen, met andere makers praten, nieuw werk ontdekken – dat inspireert me. Het geeft me energie om verder te blijven groeien als maker.
Tekst: Dansstorm Foto's: Dansstorm
Uit BLVRD Magazine editie #45
