Voor de vijfde keer trokken leerlingen van Atheneum Brugge naar India
Eind februari trokken vijftien leerlingen van Atheneum Brugge, in het gezelschap van enkele van hun leerkrachten, naar het Indiase Kovalam, een dorpje in het zuiden van het land waar niet iedereen het even goed heeft. Onder de noemer ‘Friends in Kovalam’ staken ze er de handen uit de mouwen bij SISP, een kleine NGO die tracht de levenskwaliteit van de allerarmsten te verbeteren en ook onderwijs organiseert. In de reiskoffer ook een cheque van maar liefst 21.000 euro, naast heel wat surf- en skatespullen die gedoneerd werden om een tweede leven te krijgen. Vier leerlingen vertellen met plezier over hun unieke ervaringen tijdens de inleefreis.
Joanna Devriese – 18 jaar – 6de jaar Humane Wetenschappen
Een jaar geleden kreeg ik de kans om deel uit te maken van de ‘Friends in Kovalam’-groep die eind februari 2025 naar India zou vertrekken. Het team van leerlingen en leerkrachten heeft zich een jaar lang heel hard ingezet om zoveel mogelijk geld en materiaal in te zamelen voor SISP door verschillende evenementen te organiseren. Uiteindelijk hebben we met veel trots een cheque van 21.000 euro kunnen afgeven aan dit project.
De reis naar India was echt een van de mooiste en leerrijkste ervaringen die we tot nu toe meegemaakt hebben. Enerzijds door alles dat we daar gedaan en gezien hebben, maar ook omdat we met zo’n hechte groep waren. Doorheen de reis begon iedereen nog beter overeen te komen met elkaar en wisten we dat we elkaar konden vertrouwen.
In Kovalam mochten we mee met de social worker, die ons toonde in welke omstandigheden mensen daar leven. Zo konden we met onze eigen ogen zien voor wie en waarvoor we al dat geld hadden ingezameld. Een van de eerste personen die ik ontmoette, was een vrouw die in een ‘huis’ woonde van drie meter op drie. Geen bed, geen keuken, geen toilet. Gewoon wat bakstenen op elkaar. Op die momenten besef je dat hun huis de helft van je slaapkamer is en dat zij daar elke dag, in zo’n hitte, moeten leven.
Ook op financieel vlak zit bijna iedereen in dezelfde situatie: geen werk of een heel laag inkomen of pensioen, geen middelen om medische kosten te betalen en de kans is reëel dat er in de familie ook heel wat problemen zijn. Het is een vicieuze cirkel waar geen einde aan lijkt te komen, en daarom is dit project zo belangrijk. Alle kleine en grote beetjes die SISP doet om de allerarmsten te helpen zijn veel beter dan niets. Aan het eind van iedere dag vol impressies, sprongen we allemaal in de zee om eventjes aan niets te denken en te surfen op het ritme van de golven.
De tweede week vertrokken we op rondreis om nog wat meer van India te zien en ook om te ontspannen na de eerste zware week. De avond voor we op rondreis vertrokken, had de groep nog een verrassingsfeestje geregeld voor mij, gezien ik de dag erna 18 werd. Met wat smoesjes kwam ik aan bij de plek waar we meestal aten, om daar te zien hoe iedereen stond te zingen, er cadeautjes waren en we samen van een grote chocoladetaart aten. Ik vond het op zich al heel speciaal dat ik mijn achttiende verjaardag in India kon vieren, maar het was nog zoveel mooier dan ik had kunnen denken.
Tijdens de rondreis hebben we vele uren in de bus doorgebracht, maar we hebben ook heel veel gezongen en dat maakte wel dat de tijd sneller ging. Een van mijn favoriete momenten van heel de reis was de hike op de Brahmagiri-berg, die we met heel de groep beklommen hebben, ieder op zijn eigen tempo. Het was een hele warme dag en de berg was enorm stijl, maar de uitzichten waren prachtig.
Ook hebben we tijdens de rondreis tempels bezocht, een safari gedaan en stadjes bezocht. Een paar dagen voor vertrek keerden we met de nachttrein terug naar Kovalam. ‘s Avonds was er een nog een afscheidsfeestje met een aantal mensen van SISP en hebben we met iedereen gezongen en gedanst. Het afscheid was heel lastig omdat niemand weet of we de mensen daar ooit terug zullen zien. We hebben de reis wel met heel veel dankbaarheid afgesloten en sowieso blijven we voor altijd een deel van dit project.
Lennert Gailliaert – 16 jaar – 5de jaar Grieks-Latijn
Onze inleefreis naar India was een onvergetelijke ervaring die ons niet alleen heeft verrijkt, maar ons ook met beide voeten op de grond heeft gezet. We wisten dat de confrontatie met armoede zwaar zou worden, maar niets kon ons echt voorbereiden op de realiteit die we daar aantroffen.
Bij aankomst in het schooltje van SISP werden we hartelijk ontvangen. De kinderen, die in moeilijke omstandigheden leven, straalden ondanks alles vreugde uit. Ze leerden ons eten op de Indiase manier, skateboarden en zelfs traditionele dansen. Hun positiviteit deed ons beseffen hoe weinig materiële zaken nodig zijn om gelukkig te zijn.
De meest confronterende ervaring was ons bezoek aan het vissersdorpje. Samen met social workers zagen we gezinnen die moesten rondkomen met amper 300 roepie (3 euro) per maand. In België word je voorbereid op zulke beelden, maar pas als je het echt ziet, besef je hoe groot de ongelijkheid is.
Na deze intense week trokken we op rondreis door Kerala. We ontdekten de adembenemende natuur, zagen olifanten in het wild en bezochten tempels, moskeeën, kerken en nog zoveel meer. De rondreis zorgde ervoor dat we ons volledig konden laten onderdompelen in de Indiase cultuur.
Deze reis was een mix van schoonheid en confronterende realiteit. We keerden terug met een diep respect voor de mensen die we ontmoetten en het besef dat je met minder ook gelukkig kan zijn.
Stan Lierman – 16 jaar – 5de jaar Economie-Moderne Talen
Toen ik de kans kreeg om mee te gaan op deze inleefreis, wist ik dat het een bijzondere ervaring zou worden. Maar hoe diepgaand en transformerend het uiteindelijk zou zijn, had ik nooit kunnen voorspellen. India is een land van contrasten: een plaats waar traditie en moderniteit, armoede en rijkdom, chaos en sereniteit naast elkaar bestaan. Mijn verwachtingen waren hoog, maar de realiteit bleek nog intenser, confronterender en leerzamer dan ik me had kunnen voorstellen.
Toen ik de kans kreeg om mee te gaan op deze inleefreis, wist ik dat het een bijzondere ervaring zou worden. Maar hoe diepgaand en transformerend het uiteindelijk zou zijn, had ik nooit kunnen voorspellen. India is een land van contrasten: een plaats waar traditie en moderniteit, armoede en rijkdom, chaos en sereniteit naast elkaar bestaan. Mijn verwachtingen waren hoog, maar de realiteit bleek nog intenser, confronterender en leerzamer dan ik me had kunnen voorstellen.
Voor mijn vertrek probeerde ik me zo goed mogelijk voor te bereiden. Ik las over de cultuur, gewoonten en de sociale problemen waarmee veel mensen in India te maken hebben. Ik wist dat ik armoede zou zien, dat het druk zou zijn, en dat de geur- en kleurindrukken zouden overweldigen. Toch bleef er een bepaalde afstand tussen wat ik las en wat ik daadwerkelijk zou meemaken.
Vanaf het moment dat ik landde, werd ik overweldigd door de warmte, de chaos en de geur. Mijn zintuigen moesten op volle toeren draaien. Dat is precies waarom ik van India hou: het stelt je niet alleen fysiek op de proef, maar ook mentaal. De mensen waren er zeer gastvrij, ook al was de armoede waarin velen verkeren, meteen zichtbaar. Mentaal had ik me er zo goed mogelijk op voorbereid, maar het raakte me toch diep. Dat had ik van tevoren niet verwacht, dat ik me diep verbonden zou voelen met de mensen die ik er ontmoette.
Iemand die me zeker zal bijblijven, is een oude vrouw die vlak naast de haven van Vizinhjam woont. Samen met een sociaal werker leerden we haar beter kennen. Ze vertelde ons dat ze niemand meer had en met veel medische kwalen kampt, zoals long- en hartproblemen. Ze kon al haar hele leven niet normaal lopen, omdat iemand haar bij de geboorte had laten vallen. Ik denk nog dagelijks aan haar en vraag me af hoe het nu met haar gaat.
Nu ik terug ben, kijk ik met een mix van nostalgie, dankbaarheid en ook enige droefheid. Vooral omdat ik me plotseling realiseerde hoeveel luxe ik heb in mijn eigen leven. Waarom ik, en waarom niet de vrouw die ik ontmoette? We zijn beiden toch maar mensen? Ik heb geleerd dat geluk niet afhangt van wat je hebt, maar van hoe je leeft en welke relaties je aangaat. Kleine gebaren van medeleven kunnen daarbij ook een enorme, positieve impact hebben.
De reis was een ervaring die me heeft veranderd. Wat begon als een kans om een nieuwe cultuur te leren kennen, werd een trip vol diepgaande lessen over armoede, veerkracht en menselijkheid. Het is geen afgesloten hoofdstuk, maar het begin van iets dat me mijn hele leven zal bijblijven. Ik weet nog niet precies hoe ik mijn ervaringen verder zal inzetten, maar één ding is zeker: ik wil dit meenemen, waar ik ook ga en wat ik ook tegenkom.
Amelie Franssens – 18 jaar – 6de jaar Biotechnische Wetenschappen
Ik vertrok eind februari naar Kovalam, een klein dorpje in het zuiden van India. Samen met veertien medeleerlingen stapte ik in dit avontuur, onder de begeleiding van drie leerkrachten en een huisarts. Toen gewoon een supertoffe bende, nu vrienden voor het leven.
We zijn allemaal vertrokken met hetzelfde doel en dat was om de wereld een beetje beter te maken. We staken de handen uit de mouwen bij SISP, die ervoor zorgt dat kansarmen de kans krijgen om naar school te gaan in een veilige omgeving, maar ook voor ouderen zorgt die het wat lastiger hebben.
We maakten vrienden in het schooltje, maakten praatjes met de ouderen. Ik kreeg zo veel voldoening uit de dankbaarheid van iedereen. We spraken over de verschillen tussen India en België, maar lieten die ook zien door samen te dansen. De openheid van iedereen zorgde ervoor dat je alles bespreekbaar kon maken, ook de moeilijke onderwerpen.
Na een drukke week in Kovalam begonnen we aan een rondreis in en rond de provincie Kerala. We vertrokken met een trein naar een natuurgebied, waar we een safaritocht deden en vele dieren konden spotten: olifanten, herten, exotische vogels en nog veel meer. Daarna reisden we door naar de bergen, waar ik de mooiste landschappen heb gezien. Ik kan niet met woorden omschrijven hoe mooi het daar was.
Het mooiste aan deze reis waren de mensen die ik heb ontmoet en de vrienden die ik heb gemaakt. Je bevindt je ineens samen in een enorm kwetsbare situatie, maar je geraakt hierdoor. Iedereen staat klaar om jou te troosten en snappen ook waar je mee inzit. Het was een ervaring die ik nooit zal vergeten en die ik graag wil delen.
Volg @friendsinkovalam op Instagram
Meer informatie over SISP? Surf naar www.sisp.be
Tekst: friendsinkovalam Foto's: friendsinkovalam
Uit BLVRD Magazine editie #45
