Wie de voorbije weken al eens door Sint-Kruis fietste, heeft het misschien gezien: een nieuw gebouw met grote ramen, zachte kleuren en daarbinnen… een gigantische slang die door de ruimte kronkelt. Neen, het is geen kunstgalerij of escape room, maar Onyx, de allereerste boulderzaal van Brugge. Het was echter geen evident parcours, vertelt medeoprichter en architect van het project, Mathijs.
“We zijn hier nu zes jaar mee bezig,” begint hij. “In het begin was ik samen met Dorian op zoek naar een locatie in Brugge. Eerst waren we ver gevorderd met een kerk in Sint-Michiels, maar dat is uiteindelijk afgesprongen door vergunningen die bleven aanslepen. Daarna hebben we ingediend op de stelplaats in Assebroek samen met Basics vzw. Ook dat is niets geworden. Uiteindelijk zijn we hier beland: een leegstaand pand waar vroeger tegelwinkel Intercarro zat.”
Hoewel het gebouw niet ideaal was qua hoogte, groeide de goesting. Het werd al snel duidelijk dat het niet enkel om klimmen zou gaan. “Dean sloten we onderweg aan, een zelfstandige elektricien met dezelfde droom. Jonas kwam erbij als horecaman. Al snel werd het concept breder dan boulder: een plek waar ook buurtbewoners gewoon iets kunnen komen drinken en eten. Een plek die leeft.”
Die aanpak voel je als je binnenstapt. Alles is warm ingericht, met tweedehandsmeubels die ook effectief te koop zijn. “We houden van hergebruik. En zo blijft het interieur ook voortdurend veranderen.”
De slang doorheen het verhaal
Het opvallendste element in de klimzaal? Een enorme slang die door de ruimte kronkelt. “Dat idee gaat al mee sinds het kerkverhaal. In dat concept liep de slang tot aan het altaar. Nu is ze hier letterlijk en figuurlijk gegroeid. Ze is niet alleen visueel aanwezig, maar ook doordacht qua klimstructuur: we hebben de exacte hoeken en moeilijkheidsgraden tot in detail laten uitwerken. De kleurkeuze—natuurlijke tinten—verwijst naar de roots van boulderen: buiten klimmen. En de naam Onyx? Die verwijst naar zowel het zwarte mineraal als de slang uit Pokémon. Dat is toch wat ik ervan maak, maar iedereen van het team heeft er een andere betekenis voor.”
Snelle opbouw en grote dromen
In december begonnen ze met slopen, in januari startte de opbouw. “Op iets meer dan drie maanden tijd is alles gerealiseerd. We zijn daar best trots op. Het klimgedeelte is professioneel geplaatst en gecertificeerd, maar de rest - de bar, het interieur, de bekleding - hebben we volledig zelf gedaan.” Het interieur bestaat uit tweedehandsmeubilair, en alles is te koop. “We willen herstofferen en upcyclen, en geven het zo een tweede leven.”
Toegankelijk, leerrijk en sociaal
De zaal richt zich bewust op een breed publiek. “We dachten dat vooral doorwinterde klimmers zouden komen, maar het zijn net de vele beginners die verrassen. Aan het verhuur van schoenen zien we hoeveel mensen hun eerste stappen zetten.” Voor kinderen vanaf zes is er onder begeleiding al toegang, maar een aparte kidszone met eigen wanden, klimblokken en een glijbaanslang is onderweg.
Voor wie pas begint, is de tip simpel: “Gewoon komen klimmen en je amuseren. Kijk ook rond naar andere klimmers, daar leer je veel van. Het leuke aan boulderen is dat het een individuele sport is, maar je lost routes vaak samen op. Als je met vrienden komt die net iets beter zijn, steek je er nog meer van op.”
Daarnaast zijn er nu al trainingsfaciliteiten zoals een kantelbaar Kilterboard - uniek in West-Vlaanderen - en is een Moonboard op komst.
“Beide borden werken met een app en leds en maken het mogelijk om op je eigen niveau te trainen. Ze zijn populair bij klimmers die gericht willen verbeteren, maar je moet er wel verstandig mee omgaan om blessures te vermijden.”
Toekomstplannen en eigen rust
De ambities reiken verder dan de muur. “We willen lesreeksen aanbieden voor beginners en gevorderden, meer doen met techniek, en pakketten voorzien voor verjaardagen, teambuildings of schooluitstappen. Ook verhuur voor buitenklimmen staat op onze lijst - want daar is bij ons allemaal de liefde voor de sport begonnen.”
Tot nu toe kwamen externe routebouwers de boulders ontwerpen, maar het team is volledig opgeleid om dat in de toekomst gedeeltelijk zelf te doen. “Zo kunnen we afwisselende stijlen aanbieden én blijven vernieuwen.”
En hebben ze zelf al kunnen klimmen? “Voor de opening kwam het er niet van, maar nu lukt het af en toe. We zijn alle vier mensen die met van alles bezig zijn, en dan is klimmen echt een manier om alles even los te laten en gewoon dáár te zijn. Dat brengt mentale rust. Het is fijn om zelf te kunnen genieten van wat we hebben gebouwd.”
Tekst: Nicholas Vandenbussche. Foto's: Jonathan Veriez.
Uit BLVRD Magazine editie #46.
