Uitwijken nodigde Jong Volk uit om mee hun vijftiende verjaardag te vieren. Op een gezellige, herfstachtige septemberavond verzamelde Jong Volk enkele gepassioneerde Brugse sprekers in Sint-Michiels.
Vrijdag 12 september bestegen 6 sprekers het podium in Sint-Michiels, elk met hun eigen verhaal. De ene brengt binnenkort een dichtbundel uit, de andere deelde dan weer een unieke ervaring van afgelopen zomer. Alles kon, als het maar binnen de tijd bleef. Iedere spreker kreeg 150 seconden – als knipoog naar 15 jaar Uitwijken – om hun verhaal te doen. De timer liep achter de rug van de sprekers, en het was aan hen om zo dicht mogelijk bij het nulpunt te eindigen.
150 seconden is helemaal niet lang, of wel?
150 seconden inschatten is minder simpel dan het lijkt. Vraag dat maar aan Joram Vandemoortele, die er na 111 seconden al de brui aan gaf. Ook voor Annemie Vrancken bleek de tijdsinschatting niet evident. Na reeds 110 seconden stopte zij de klok. Dat was ook alle tijd die ze nodig had om ieders hart te veroveren. De aanwezigen weten waarover ik spreek.
Het was uiteindelijk de Brugse schrijver Nicolas Slabbinck die de tijd het best meester was. Met het voordragen van zijn tekst ‘Dit zijn géén gedichten’ klokte hij af op exact 149 seconden! Het maakt deel uit van Nicolas’ tekstenbundel die in oktober via de micro-uitgeverij Edities Marreyt verschijnt. Hou dus zeker een oogje open de komende weken! Van wat wij konden horen, belooft het een absurde collectie gedichten vol herkenbaarheid te worden. De inspiratie haalde Nicolas dan ook voornamelijk uit fietsritjes door de Brugse binnenstad.
Nog meer poëzie kwam er van Kato Dijckmans. Op dat moment had Nicolas al de toptijd neergezet, dus de druk lag hoog. Zij leek de sleutel tot succes gekraakt te hebben, maar kwam enkele seconden tekort. De klok stopte uiteindelijk op 141 seconden. Dat leverde haar een mooie tweede plaats op.
Meer dan enkel poëzie
Mattie Crombez veroverde de derde plaats met een tijd van 138 seconden. Zij koos voor een uniek verhaal, dat we graag nog eens uitlichten.
Afgelopen zomer koos ze voor een alternatieve vakantie. Samen met haar vriend trok ze naar Marokko als begeleiders bij Bouworde. Haar verhaal was meer dan een getuigenis, het draagt ook een belangrijke boodschap mee.
“Ik ging mee als begeleider op vrijwilligersreis naar Marokko met Bouworde, en dat was best een ervaring. We sliepen er op een dak, onder de sterren. Klinkt romantisch, zeker omdat ik daar met mijn lief was. Alleen… wij waren de begeleiders van een groep tieners. Dus romantiek nul. Tieners die klagen dat mijn lief te veel snurkt: zeven.
Enfin, op datzelfde dak bij ons geweldige gastgezin, hoorden we plots muziek. Bleek dat er een trouwfeest bezig was. Onze gastheer, Rachid, twijfelde geen seconde en nam ons gewoon mee. Voor we het goed beseften stonden we te dansen en te eten tussen mensen die we nooit eerder gezien hadden, maar die ons ontvingen alsof we familie of vrienden waren.
Overdag waren we vooral aan het werken in het dorp. We betonneerden waterkanalen, schilderden deuren, hielpen hier en daar met kleine klusjes. Het was zwaar werk, soms heet, soms stoffig, soms gewoon lastig. Maar het was ook leuk om te zien hoe het dorp ons er helemaal bij betrok. Kinderen hielpen waar ze konden, mensen kwamen langs om een praatje te maken of gewoon te kijken. En juist daar merk je dat het niet alleen gaat om wat je ‘doet’, maar ook om de verbinding die je maakt.
De gastvrijheid… dat is wat me bijblijft. Ik spreek dus geen Berbers. En zij geen Engels of Frans. Dus communicatie was… laat ons zeggen: creatief. Maar als een oudere dame je tijdens het schilderen in het dorp plots aanspreekt met “manger” en “thé”, dan weet je hoe laat het is. Geen extra woorden nodig, alleen thee en een glimlach.
En dat is wat ik, en hopelijk ook de andere jongeren, vooral heb meegenomen uit Imoulasse: dat gastvrijheid een universele taal is. Het gaat niet om woorden, of wie je bent, of wat je kunt doen. Het gaat om openstaan voor elkaar, om een glimlach en een kopje thee is al een heel goed begin.”
Uitwijken, nog vele jaren te gaan…
Uitwijken staat ondertussen al 15 jaar garant voor fantastische en unieke ontmoetingen tussen Brugse buren. Daar was de Jong Volk-avond ook weer een treffend voorbeeld van. Voor al hun events geldt nog veel meer dan ooit de leuze “je had erbij moeten zijn”. Hou dus zeker hun kanalen in de gaten!
Tekst: Jong Volk. Foto's: Jong Volk.
Uit BLVRD Magazine #48.
