Op deze editie van Hyperlab kwam het beste van print en sound opnieuw samen. Wij nodigden jongeren uit om een persoonlijk verhaal te delen met tekenares Justine. Terwijl zij vertelden, werd hun verhaal getekend.
Op zaterdag 29 maart 2025 vond het creatief festival Hyperlab plaats. Bezoekers konden er prints kopen van opkomende kunstenaars, genieten van performances van de headliners en zich laten verrassen door visuele installaties.
Jongeren werden uitgenodigd om een persoonlijk verhaal te delen bij onze stand, waar ze een thema konden kiezen zoals welzijn, cultuur, ondernemen, studeren, sport of jeugdwerk. Afhankelijk van hoe groot hun verhaal is, bepaalden ze de papiermaat waarop Justine het verhaal kon tekenen. Hoe ‘groter’ het verhaal, hoe groter het blad papier.
Over een onverwachte kans
Ik was met mijn eerste bandje onverwachts doorgestoten naar de finale van Humo’s Rock Rally. Daardoor mochten wij op de planken van de AB staan, dat was waarschijnlijk wel een once-in-a-lifetime ervaring. Jammer genoeg heb ik geen aandenken meegenomen van die dag. Ik had een vork kunnen ‘pikken’ als souvenir, da’s gemakkelijk.
Over een rare traditie
Me and my food. Als ik eet, snij ik eerst alles in stukjes, dan moet ik geen mes meer gebruiken.
Over een onverwachte passie
Ik heb ADD, dus ik heb zo om de drie maanden een nieuwe passie. Nu is het taarten maken. Da’s heel onverwachts, want ik lust geen taart. Ik zou graag een tearoom starten maar dan moet ik iets kunnen bakken. Het nadeel van ADD is dat ik vaak dingen vergeet terwijl ik bezig ben. Bijvoorbeeld boter laten smelten in de zon, dingen laten aanbranden door naar de wc te gaan, een lang bakproces gewoon opgeven en achterblijven met een deconstructed taart…
Over een onverwachte vriendschap
Ik was 16 jaar en ging ’s avonds met wat vrienden iets drinken. Ik woon in De Haan en daar is niet veel te doen, dus na eventjes op café te zitten, gingen we naar de nachtwinkel om pintjes en naar het strand. Daar ontmoetten we twee Duitsers. We spraken de taal niet, maar hebben toch ons best gedaan om te communiceren. Enkele jaren later belde die vriendin, die daar toen ook bij was, me uit het niets op. We hadden elkaar al lang niet gehoord, maar ze wist me te vertellen dat die Duitsers opnieuw in De Haan waren. Zo hebben we dan - zoveel jaar later - opnieuw afgesproken voor een gezellige avond.
Over een klein gelukje
Vorige zomer was ik aan het zwemmen in de zee en een meter van mij zat er opeens een zeehondje. Achteraf kwam ik te weten dat die vrij agressief kunnen zijn, maar gelukkig was dit toen niet het geval. Het was een magisch moment, dat zeehondje begon rond mij te zwemmen. Het zou blijkbaar willen zeggen dat er een nieuw begin aankomt, maar ik weet niet of dat effectief zo was. Het was fantastisch!
Over een kantelmoment
Er was een periode waarin het heel zwaar was op het werk, door een burn-out. Na een zware week op het werk, ben ik gebroken. Ik moest dat weekend naar een trouw, maar zag dit helemaal niet zitten en stond op het punt om af te bellen. Ik ben uiteindelijk toch gegaan. Ik liep daar rond op een super mooi domein, met vriendelijke mensen, een leuke sfeer, … Toen kwam ik tot de realisatie van ‘Waar ben ik eigenlijk mee bezig?’ Ik wist dat ik een skill had, waarmee ik geld kon verdienen en dat was het kantelmoment om als zelfstandige te beginnen. Ondertussen zijn we 10 jaar verder en voel ik me veel gelukkiger.
Over iets wat me trots maakt(te)/ over iets dat je overwon
Ik heb 2x kanker overwonnen. In die periode heb ik m’n best gedaan om me kleurrijk te kleden en niet altijd somber of donker gekleed rond te lopen. Het was een lastige periode, maar ik heb daardoor wel een heel hechte band gekregen met één van m’n zussen. Ze steunde mij altijd door bijvoorbeeld bij mij te blijven als ik naar de chemo moest. Zij zou bergen verzetten voor mij.
Over wanneer kunst je ontroerde
Iedere keer als ik dat werk zie van Frida Kahlo moet ik denken aan de periodes dat ik zelf volledig plat lag en er niet uit raakte. Ze spreekt heel veel over haar fysieke pijn en ik kan mezelf daarin vinden, want ik heb ook al een lange weg afgelegd met chronische pijn dat ook een psychologische impact heeft gehad op mij. Frida beeldt heel veel schoonheid uit, via haar kunst, passie voor het leven, de liefde die ze heeft voor anderen, haar politieke standpunten… Je voelt dat haar lichaam eigenlijk een gevangenis is, maar het toont ook dat pijn niet het einde van een verhaal hoeft te zijn. Het kan ook het begin zijn van een verhaal en hoeft niet alles te bepalen.
Over een moment van doorzetten
Ik zat in het zesde middelbaar, maar ik wist nog niet wat ik later wou doen of studeren. Ik ging een tussenjaar nemen om wat te reizen met een vriendin, maar dat is uiteindelijk niet doorgegaan. Tot iemand mij aanraadde om Beeldverhaal te gaan studeren. Na een half jaar vond ik het niet meer leuk, het lukte me niet meer, ik snapte de opdrachten niet en had geen idee waar ik mee bezig was. Dus heb ik besloten om te stoppen met die opleiding en op zoek te gaan naar een andere opleiding die beter bij mij past. Nu ben ik begonnen aan een nieuwe opleiding, Landschaps- en tuinarchitectuur. Ik kan nog steeds creatief bezig zijn en hou van de natuur. Het is veel concreter en het combineren van 2 interesses maakt me veel gelukkiger.
Over een klein gelukje
Wij zijn een nieuw samengesteld gezin en als alle acht kinderen bij ons samen thuis zijn, is dat een klein gelukje voor mij. Samen lachen, de kinderen die spontaan met elkaar babbelen en samen lekker eten of muziek maken, dat maakt mij gelukkig.
