Interview met Sofie Benoot over Apple Cider Vinegar
De derde editie van Docfest bracht dit jaar opnieuw een aantal filmparels naar Brugge. Het Brugs filmcollectief Platform was verheugd dit van dichtbij te mogen bijwonen. Uit de tien documentaires die vertoond werden op het documentaire filmfestival, sprong ‘Apple Cider Vinegar’ in het oog. Deze essayfilm wekt ecologische vragen op waarbij we vergezeld worden door een fictieve verteller van natuurdocumentaires. Het is een eerlijke, zachte en poëtische reis in en rond steen.
Naast filmtickets die Platform uitdeelde op hun Instagrampagina, vloeide hier ook een interview uit met Sofie Benoot, maker van de film. Zij beloont de winnaars van de kortfilmwedstrijd Kind of Bruges (georganiseerd door MOOOVfilmfestival, Jong Volk en BLVRD) met een coaching sessie. Reden te meer om haar in de kijker te zetten.
In ‘Apple Cider Vinegar’ komt de voor ons levende wereld, die van de mens, en de wereld van steen, die op metaforische wijze steeds naar dode materie verwijst, samen in het menselijke lichaam. Deze werelden die vaak ver van elkaar lijken te staan worden in de vorm van een niersteen dichter bij elkaar gebracht. De niersteen doet als het ware de grenzen tussen mens en steen vervagen en opent tegelijk ook een porositeit in tijd en in de filmische ruimte.
“In veel verhalen is steen een metafoor voor onze blik op de natuur als iets dat buiten ons staat, maar nierstenen vertellen ons dat we bestaan uit de mineralen en materialen van deze planeet.”
Aldus Sofie Benoot.
De titel ‘Apple Cider Vinegar’ is niet zo vanzelfsprekend, ook haal je deze in de film op expliciete manier aan. Vanwaar deze keuzes?
Ik heb in de montage lang zitten zoeken naar een titel. Ze zijn vaak een samenvatting van de film. Bij mijn film voelde het banaal, alsof dan het woord ‘planet’ erin moest komen. Op een gegeven moment kwam een bevriende filmmaker langs om te kijken naar de film en feedback te geven. Hij had in het groot op zijn blad ‘APPLE CIDER VINEGAR’ geschreven en vertelde me dat het erg goed helpt bij nierstenen.
Het stond er zo in blokletters en ik vond het een mooie titel, omdat het eigenlijk een remedie is voor iets, een vorm van hoop. ‘Apple Cider Vinegar’ heeft iets bitterzoet en humoristisch. Het is een film die verbanden legt tussen veel verschillende dingen en kan daarom ook zo’n rare titel hebben.
Maar mijn producent dacht: 'Neen, we doen dat niet. Niemand gaat willen kijken naar een film die ‘Apple Cider Vinegar’ heet.’ Twee weken geleden kreeg ik een bericht dat er een Netflix-serie uitkomt die ‘Apple Cider Vinegar’ heet en ik heb het meteen naar mijn producent gestuurd (lach).
Je hebt een kleine tien jaar gewerkt aan de film. Wist je op voorhand dat het een werk van tien jaar zou zijn of heeft het met je doctoraat te maken? Hoe evolueert zoiets?
Neen. Ik zeg dat ik er tien jaar aan gewerkt heb, maar het is eerder de tijdspanne dat het geduurd heeft. Ondertussen heb ik ook een andere film gemaakt. Dankzij het doctoraat heb ik de tijd gehad om stil te staan bij de dingen, meer te reflecteren over bepaalde keuzes. Ik nam automatisch een ander tempo aan. Het is een vorm die vraagt om pauzes te nemen. Ik ben dankbaar voor deze aanpak, het past bij ‘steen’.
Het is soms vervelend om te zeggen dat je bijna tien jaar aan gewerkt hebt, want dat krijgt epische proporties en dat is het niet. Ik heb er dan ook niet elke dag aan gewerkt, maar het is wel de film waar ik het meeste plezier aan beleefde om te maken en daarom ben ik blij dat het lang geduurd heeft.
Het doctoraat heeft je tijd gegeven, maar naast het maken van de film heb je ook iets geschreven: ‘Solid Ground’. Hoe verhoudt ‘Apple Cider Vinegar’ zich ten opzichte van ‘Solid Ground’? Ik heb het niet gelezen maar eigenlijk ben ik wel benieuwd.
Het staat op mijn website, als je er eens door wil bladeren. Ik heb het er gewoon op gezwierd. Het is eigenlijk een boek dat ik geschreven heb met alle bedenkingen van het maakproces van de film die als voetnoten in de kantlijn staan. Bijvoorbeeld: Wat waren mijn gedachten tijdens het schrijven van de voice-over? Waarom koos ik voor dat bepaalde perspectief? Enzovoort… Eigenlijk gebruikte ik mijn eigen film als uitgangspunt om te reflecteren op de keuzes van elk vormelijk aspect van de film.
Naast ‘Solid Ground’ maakte je in tussentijd ook nog een andere film. Was dat een geheel ander idee dat je wilde uitwerken? Hielp deze bij het aanvragen van financiering?
De film heet ‘Victoria’ en was een samenwerking met nog twee andere regisseurs, namelijk Liesbeth De Ceulaer en Isabelle Tollenaere. Films zorgen op zich nooit voor financiering. Documentairefilms brengen zelden op, ze kosten vooral geld. Bovendien gaat in distributie dat geld niet naar de maker van de film maar naar andere partijen. Ik moest dat geld ook bij VAF vragen, dus ik had al aanvragen bij verschillende kanalen.
Dat kan gewoon?
Dat kan, maar het is erg moeilijk.
Heb je tips voor beginnende filmmakers?
Ik geef al negen jaar les op Sint-Lucas Brussel aan masterstudenten film en ik vind het noodzakelijk om dit naast filmmaken te doen om in contact te blijven met jonge filmmakers en stemmen. Ik zie mezelf als filmmaker en lesgever, beide zijn voor mij even waardevol en inspirerend. We leren veel van elkaar.
Maar als ik dan één tip mag geven, dan is het vooral… het zijn geen gemakkelijke tijden om films te maken. Financiering verloopt heel moeilijk, er zijn veel filmmakers dus het is goed om na te denken hoe je buiten het financieringssysteem kan creëren. Ik denk dat het steeds belangrijker zal worden voor jonge filmmakers om creatief te zijn in het herdenken van de klassieke financiering. Er zijn veel jonge interessante stemmen, maar niet iedereen krijgt de kans om binnen dat circuit te maken en soms zijn de interessantste films degene die buiten dit circuit worden gemaakt. (Het is goed om over na te denken.)
Tekst: Manon Jejcic Foto's: Sofie Benoot
Uit BLVRD Magazine editie #45
